طراحی مدلی برای سنجش عوامل موثر بر میزان رضایت یادگیرنده درسامانه یادگیری الکترونیکی دانشگاه های دارای نظام آموزش از دور

فرآیند آموزش عالی در هر جامعه از اهمیت زیادی برخوردار است . با افزایش نیاز جامعه به افراد تحصیل کرده، شیوه های سنتی آموزش در بسیاری از جوامع ، پاسخگو نیستند . یکی از شیوه های که امروزه برای آموزش، مورد استفاده قرار می گیرد یادگیری الکترونیکی است. با وجود سرمایه گذاری های وسیعی که در توسعه سیستم های یادگیری الکترونیکی انجام شده است اگر کاربران از سیستم استفاده نکنند سرمایه گذاری به هدر رفته و بی فایده خواهد بود. بنابراین شناخت عوامل موثر در رضایتمندی از این سیستم ها از اهمیت زیادی برخوردار است. هدف از این تحقیـــق ،طراحی مدلی برای سنجش عوامل موثر بر میزان رضایت یادگیرنده درسامانه یادگیری الکترونیکی دانشگاه های دارای نظام آموزش از دوردردانشگاه های دارای سیستم مجازی مستقر در شهر تهران در گروه های علوم انسانی است. روش تحقیق ازنوع همبستگی وبه صورت پیمایشی انجام شده است.دانشگاه پیام نور-تربیت مدرس-تهران-شهید بهشتی-علم وصنعت ایران به عنوان جامعه آماری انتخاب شدند . جامعه آماری شامل3039 نفراز دانشجویان دوره های یادگیری الکترونیکی هستندو 385نفر از دانشجویان دوره های یادگیری الکترونیکی به صورت تصادفی ازبین آنها انتخاب شده اند.ابزارجمع آوری اطلاعات پرسشنامه بودکه ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه98/. وروایی8/. به دست آمد. با استفاده از تحلیل های آماری ، داده های حاصل از پرسشنامه به کمک نرم افزار lisrel و با استفاده از روش مدل سازی معادلات ساختار یافته ، مدل پیشنهادی تحقیق ، آزموده شده است . نتایج حاصل نشان می دهد که ارتباطی بسیار قوی بین محتوا ، فناوری، مدرس، کیفیت ازبعد(فنی- آموزشی -محتواواطلاعات- خدمات) ، محیط و رضایت در سامانه الکترونیکی وجود دارد. همچنین بر اساس ضرایب استاندارد شده رگرسیونی (ضرایب تحلیل مسیر) مشاهده می شود به ترتیب عوامل محیطی دارای بیشترین اهمیت، کیفیت اطلاعات رتبه دوم، کیفیت آموزش رتبه سوم، کیفیت فنی رتبه چهارم، محتوا رتبه پنجم، استاد رتبه ششم، کیفیت خدمات رتبه هفتم و فناوری رتبه هشتم کمترین اهمیت را دارد.